Izabela jest wspaniałą, pogodną i bardzo skromną kobietą. Jest cudowną mamą, żoną i zaraz potem harcerzem. Iza to kobieta, która nie odmawia nikomu pomocy. I choć nosi królewskie imię Izabela, to jako osobę cechuje ją skromność. Każde działanie, którego się podejmuje, wykonuje z pasją i niespotykanym zaangażowaniem. Jako instruktor i nauczyciel umie znaleźć radę na wszystkie bolączki dnia codziennego, a także zarazić dzieci i młodzież pasją do życia. Chciałaby być drogowskazem choćby dla jednego młodego człowieka, któremu stanie na drodze.

Jej pasją największą, jak sama mówi są włóczki, szydełka i druty. To jej babcia pokazała pierwsze sploty i gdy Iza zaczęła wykonywać je samodzielnie, to ta tajemna sztuka dziergania, tworzenia czegoś z jednej nitki odpowiednio ja motając pochłonęła ją całkowicie, pozwalając spojrzeć na świat z innej perspektywy i pokonać własne lęki. Kiedy czuje, że gubi cel, sięga po wełnę, druty lub szydełko, albo wędruje z harcerską pieśnią na ustach. Jej zawołaniem mogłoby być hasło - Przytulę każdy motek! Właśnie wśród kłębków wełny, rozpoczętych robótek i wydzierganych samodzielnie czapek, swetrów i torebek odnajduje siebie i czuje się spełniona. Jej prace są wykonywane w wielu kolorach, bo jak sama mówi: jej ulubioną porą roku jest wiosna, bo jest kolorowo. Kobiety, które nie potrafią dziergać, lub nie mają na to czasu kupują u Izy robione ręcznie swetry, berety, plecaczki czy inne udziergi, które tworzy pod marką Tulimotek. Izabela jest pasjonatką, a pasja dodaje jej pewności siebie i sprawia, że umie kochać siebie i swoje życie.